Gecorrigeerd door de gebeden… van anderen
Deze website is niet polemisch bedoeld! We hopen door artikelen en blogs mensen kennis te laten maken met de zegen van het samenkomen om Gods aangezicht gezamenlijk te zoeken. Een van de effecten die een gebedssamenkomst op je kan hebben, is dat je geestelijk weer ‘gekalibreerd’ wordt. Wat ik bedoel probeer ik hieronder uit te leggen. Ik schreef dit tijdens de hectische periode van voorbereidingen voor onze terugkeer naar Togo.
Verhuizen is stressvol… Zo waren ook de laatste weken in België echt zwaar.
Niet alleen al het pakken, administratie regelen, leegruimen…ook is het zwaar
afscheid te moeten nemen van familie en vrienden. Bovendien bracht het
vooruitzicht van reizen in Corona tijd nog extra onzekerheden met zich mee. ..
Wat het voor mij nog extra moeilijk maakte was het feit dat er veel dingen nu
eenmaal door mij geregeld moesten worden. Dit was totaal geen onwil van
Alexandre, maar hij leest geen Nederlands, mocht geen autorijden en ik was nu
eenmaal degene die twee keer per week naar NL moest om te werken…. Op een avond
werd het me echt teveel, vooral een opmerking van Alexandre….dat het allemaal
wel goed zou komen…..( waarmee hij me juist probeerde te bemoedigen!) schoot
verkeerd en tot mijn grote schaamte heb ik toen, totaal onterecht, op hem
gescholden!. Terwijl ik mezelf hoorde foeteren wist ik al dat ik fout zat….maar
de stoom moest eruit en zonder het bij te leggen (….ja inderdaad….zonder te
bidden…) ging ik die avond boos naar bed…
De volgende ochtend bracht Alexandre de kinderen naar school en installeerde
ik me uit gewoonte achter de computer voor de Zoom van onze Brusselse kerkelijke gemeente. Sinds corona lockdown baden de leden van de gemeente iedere maandag en vrijdag ochtend en soms ook op donderdag avond, samen via Zoom. Ik voelde me alles behalve in de ‘mood’ om mee te bidden! …Maar langzaam aan veranderde mijn ‘mood’…Wanneer je je broeders en zusters hun dankbaarheid hoort uitspreken tot de God die ons zoveel liefheeft,…als je ze hoort vragen om vergeving, hoort bidden om Zijn kracht en hulp, dan duurt het niet lang of je beseft je dat jij degene bent die ‘out of tune’ is! Binnen een half
uur had ik (zachtjes van binnen) mijn fouten van de avond ervoor aan de Heere
beleden….en toen Alexandre terugkwam ook hem om vergeving gevraagd. Wat een enorme zegen is het om als koud houtskooltje gewarmd te worden door de gebeden van je broeders en zussen!!
Het hoofddoel van samen bidden is natuurlijk niet het corrigeren van je
broeders of zusters, maar ik weet uit ervaring dat het een middel is waardoor
we geestelijk weer ‘gestemd’ worden. Het eensgezinde gebed is een genademiddel wat God aan Zijn gemeente geeft (Handelingen 2:42)… Het is een aangename geur voor God (Openbaringen 8:3-5). Al doende: wordt Zijn Naam beleden (Romeinen 10:10), Bewijzen we ons geloof (Handelingen 9:11), doen we Zijn wil (Jesaja 56:7), groeien we in broederlijke liefde (Romeinen 12:10), sporen we elkaar aan tot liefde en goede werken (Hebreeën 10:24,25), bewaren we de eenheid van de Geest (Efeze 4:3,4), danken we Onze Vader voor alle dingen
(Efeze 5:20), bidden we voor elkaar (Jacobus 5:16), groeien we, als
gemeente, in de genade van onze Heere Jezus Christus (Efeze 4:15,16) en zijn we
gezamenlijk getuigen van Gods verhoring van onze gebeden (Handelingen 12:5-16).
Aanwaaien om te gloeien!
Alweer een poos geleden hoorde ik in een preek een illustratie. De
predikant deed zijn best uit te leggen hoe we elkaar als gemeenteleden voor
onze geestelijke groei nodig hebben. We zijn niet geroepen om in isolatie van
andere christenen te groeien in geloof… Nee, God heeft ons geplaatst in een
lichaam: de plaatselijke gemeente, waarvan we levende lidmaten zijn. We
hebben gezamenlijk de verantwoording ‘in alles toe te
groeien naar Hem die het Hoofd is, […] bijeengehouden door elke band die
ondersteuning geeft’ (Efeze 4:15,16). De predikant gaf het voorbeeld van een
vurige houtskool… die heel snel zou uitdoven als hij uit het vuur gehaald zou
worden. In isolatie van de andere kolen gaat zo’n kooltje snel uit. Dit is
inderdaad zo… en een goede illustratie van wat er met een christen gebeurt die
uit de christelijke kerk stapt en denkt alléén de christelijke strijd te kunnen
strijden… Maar er zit ook een andere kant aan deze illustratie en die is niet
minder waar. En daar moest ik aan denken…
Jarenlang kookte ik regelmatig met een houtskoolvuurtje in Togo. Het eist echt geduld om van een bergje koude houtskooltjes een gloeiend vuur te stoken!
Eerst een paar grassprietjes laten branden, dan een paar houtjes… uiteindelijk
begint één kooltje te gloeien en dan… door voortdurend met een waaiertje dit
kooltje aan te jagen… verspreidt het vuur zich over de andere kolen en ontstaat er een vuur. Het is dus niet verwonderlijk dat het hier gebruikelijk is om bij je
buurvrouw een brandend kooltje te gaan halen om jouw vuurtje mee te beginnen… het scheelt zeker tien minuten in het proces!
Maar nu de andere kant van die illustratie: een brandend kooltje tussen andere kooltjes leggen was absoluut geen garantie dat dat kooltje bleef branden!!! Als je er niet bij ging zitten met je waaiertje, doofde dit kooltje gewoon uit, tussen alle andere kooltjes in. Het is mijn diepe overtuiging en ervaring dat, net zoals dat waaien essentieel was voor dat houtskoolvuur, ‘corporate prayer’ (dit is letterlijk vertaald ‘lichaamsgebed’… het eensgezinde, gezamenlijke gebed van gemeenteleden tot hun hemelse Vader) absoluut essentieel is voor de geestelijke groei, en gloei, van een gemeente (net zoals een persoonlijk gebedsleven essentieel is voor de persoonlijke groei in het geloof).