Een illustratie aan de hand van een bekend beeld kan soms iets heel helder maken. Een illustratie die de puriteinen gebruikten is deze: We moeten Gods Woord ons geweten laten beschijnen, zoals de zon een zonnewijzer beschijnt. Door veel tijd in Gods Woord door te brengen en de Waarheid op ons in te laten werken… zal het voor ons vaak helder zijn hoe we in bepaalde situaties moeten handelen. Zo geeft Gods Woord richting aan onze keuzes! Pas op, zeiden ze, want ook valse invloeden kunnen een effect hebben op ons geweten en onze overtuigingen… zoals bijvoorbeeld de maan ook op een zonnewijzer kan schijnen. Als we vervolgens handelen naar ons geweten… kiezen we echter een verkeerde richting!
Onze kerkcultuur en de gewoonten waar we gezamenlijk al jarenlang aan gewend zijn, kunnen ook een enorme invloed hebben op onze overtuigingen. Heel langzaam maar zeker raken we ervan overtuigd dat onze gewoonten voluit Bijbels zijn, en we volgen ze naar eer en geweten tot Gods eer!
In Handelingen 2:42 staat dat de eerste christenen ‘volhardden in de gebeden’, net zoals zij ook volhardden in ‘de leer van de apostelen’ en ‘het breken van het brood’. Toen we recent, in coronatijd, opeens allemaal thuis op de bank de kerkdienst konden volgen… werd terecht geconcludeerd dat dat toch echt geen vervanging kon zijn voor het samenkomen om gezamenlijk Gods Woord te horen tijdens de eredienst. Precies op dezelfde manier zouden heel veel gemeenteleden het terecht als on-Bijbels ervaren als een kerkenraad zou besluiten om voortaan het Heilig Avondmaal bij gemeenteleden thuis te vieren, in plaats van tijdens de kerkdienst. Maar de gebeden van de gemeenteleden dan??? Op basis van dit Bijbelvers en veel andere Schrift gedeelten kwamen veel gereformeerde kerken wereldwijd tot de conclusie dat de gemeente ook hoort samen te komen voor een gezette tijd van gebed.
Als jouw gemeente een gebedssamenkomst zou startten… zou je ervoor kiezen om daar wel of niet aan deel te nemen??? En waarom?